Na svu sreću, kada je riječ o Bošnjacima, izbor nije bio lahak, upravo zato jer značajnika iz raznih oblasti nije nedostajalo te je ovaj izbor časkom dosegao dvjestotinjak, pa i tristotinjak imena koja su zatim teškom mukom selekcionirana
Izudin Ahmetlić (Tešanj, 1965) vlasnik je kompanije “Hifa Oil”, najvećeg distributera goriva u BiH, koja se posljednjih godina širi i na regionalno tržište. Jedan je od najbogatijih ljudi u Bosni i Hercegovini.
Alija Akšamija (Rogatica, 1919 – Sarajevo, 2016), fotograf, dobitnik 98 nacionalnih nagrada i 24 internacionalna priznanja. Smatra se jednim od najvećih južnoslavenskih fotografa.
Mehmed Alagić (Sanski Most, 1947 – Sanski Most, 2003), general Armije RBiH, komandant 3. i 7. korpusa Armije RBiH, a nakon rata načelnik Općine Sanski Most. Poznat po akcijama oslobađanja Vlašića, Kupresa i Donjeg Vakufa.
Safvet-beg Bašagić (Nevesinje, 1870 – Sarajevo, 1934), pjesnik, prevodilac, historičar, političar, predsjednik Bosanskog sabora, jedan od osnivača lista Behar.
Midhat Begić, (Koraj, Brčko, 1911 – Praz-Coutant, 1983), historičar književnosti, akademik, profesor jugoslavenske književnosti i civilizacije na Sorboni.
Mersad Berber (Bosanski Petrovac, 1940 – Zagreb, 2012), slikar, grafičar i tapiserista, profesor, član Ruske akademije umjetnosti, bio je jedan od najtraženijih i napoznatijih svjetskih umjetnika, radovi mu se nalaze u muzejima širom svijeta.
Šefik Bešlagić (Tuzla, 1908 – Sarajevo, 1990), kulturni historičar, stručnjak za stećke i nišane, autor kataloškog pregleda stećaka.
Džemal Bijedić (Mostar, 1917 – Kreševo, 1977), političar, učesnik NOB-a, član Izvršnog vijeća SR BiH, predsjednik Skupštine SRBiH i predsjednik SIV-a SFRJ.
Ibrahim Biogradlić (Sarajevo, 1931 – Sarajevo, 2015) i Muhamed Mujić (Mostar, 1933 – Mostar, 2016), nogometaši, prvi Bošnjaci osvajači medalja na OI, srebro 1956. godine u Melbourneu.
Amer Bukvić (Sarajevo, 1973), direktor Bosna Bank International, prve banke u BiH koja posluje po islamskim principima, među 500 je najutjecajnijih ljudi u islamskoj ekonomiji.
Mustafa ef. Cerić (Visoko, 1952), teolog, reisul-ulema od 1993. do 2012. godine.
Džemaludin ef. Čaušević (Arapuša, 1970 – Sarajevo, 1938), teolog, reformator, mesnevihan, prosvjetitelj, s Mehmedom Pandžom preveo Kur’an na bosanski jezik, reisul-ulema od 1913. do 1930. godine.
Husein Husaga Čišić (Mostar, 1878 – Mostar, 1956), političar, vijećnik AVNOJ-a, istupio protiv negiranja prava muslimanskog naroda na ime Bošnjak i BiH kao republike, predlagao unošenje šeste buktinje u grb SFRJ kao obilježje bosanske posebnosti.
Mustafa ef. Čolić (Rogatica, 1921 – Visoko, 2004), nakšibendijski šejh, imam, prosvjetitelj, prevodilac, najplodniji bošnjački tarikatski autor 20. stoljeća.
Hamdija Ćemerlić (Janja, 1905 – Sarajevo, 1990), političar, doktor, akademik, član AVNOJ-a i ZAVNOBiH-a, kreator Ustava FNRJ, ministar u prvoj vladi NR BiH, jedan od osnivača Pravnog fakulteta, prvi dekan Fakulteta islamskih nauka.
Mirza Delibašić (Tuzla, 1954 – 2001), košarkaš, selektor košarkaške reprezentacije BiH, zvanično među FIBA 50 najboljih igrača svih vremena, član “Kuće slavnih”.
Rejhan Demirdžić (Sarajevo, 1927 – Sarajevo, 1988), pozorišni, filmski, radijski i televizijski glumac, s Rudijem Alvađem kreator jedne od najpoznatijih emisija Radija Sarajevo, Momo i Uzeir.
Dino Merlin – Edin Dervišhalidović (Sarajevo, 1962), jedna od najvećih muzičkih zvijezda na prostorima bivše Jugoslavije, autor prve himne Bosne i Hercegovine.
Mehmedalija Mak Dizdar (Stolac, 1917 – Sarajevo, 1971), pjesnik čije se djelo Kameni spavač smatra najznačajnijom pjesničkom zbirkom u bošnjačkoj i bosanskohercegovačkoj književnosti.
Atif Dudaković (Bosanska Gradiška, 1953), general Armije RBiH, komandant 5. korpusa Armije RBiH, poznat po odbrani Bihaća te oslobađanju velikih teritorija Bosanske krajine 1995. godine. Bio je komandant Zajedničke komande Vojske Federacije BiH.
Enes Duraković (Derventa, 1947), književni historičar, esejist, književni kritičar, jedan od inicijatora Prvog bošnjačkog sabora, ministar obrazovanja u Vladi RBiH tokom agresije, predsjednik BZK “Preporod”.
Esad Duraković (Bugojno, 1948), profesor, akademik, filolog, orijentolog i prevodilac. Preveo je Kur’an na bosanski jezik.
Nijaz Duraković (Stolac, 1949 – Sarajevo, 2012), političar, profesor, predsjednik CK SK BiH, prvi predsjednik SDP BiH, član Predsjedništva RBiH tokom agresije.
Senad Džambić (Tuzla), vlasnik trgovačkog lanca “Bingo”, prve domaće maloprodajne firme koja je preuzela lidersku poziciju od stranih maloprodajnih lanaca. Vlasnik je još 15-ak kompanija.
Edin Džeko (Sarajevo, 1986), nogometaš, kapiten, najbolji strijelac i rekorder po broju nastupa za reprezentaciju BiH, osvajač engleskog i njemačkog prvenstva, najbolji strijelac Wolfsburga u historiji.
Husein ef. Đozo (Goražde, 1912 – Sarajevo 1982), teolog, pokretač lista Preporod, jedan od osnivača Islamskog teološkog fakulteta.
Muhamed Filipović (Banja Luka, 1929), filozof, profesor, akademik, političar i diplomat.
Bahrija Nuri Hadžić (Sarajevo, 1904 – Beograd, 1993), prva bošnjačka operna pjevačica, sopranistica.
Fadil Hadžić (Bileća, 1922 – Zagreb, 2011), slikar, književnik, režiser i scenarist, najizvođeniji savremeni komediograf u Hrvatskoj.
Emir Hadžihafizbegović (Tuzla, 1961), glumac, ostvario na desetine uloga u pozorištu, televiziji i na filmu, dobitnik desetina nagrada za svoj rad, među kojima je najvrednija ona za najboljeg glumca festivala u Veneciji.
Muhamed Hadžijahić (Sarajevo, 1918 – Sarajevo, 1986), historičar, doktor prava i stručnjak za političku historiju.
Senahid Halilović (Kladanj, 1958), lingvist, autor Pravopisa te koautor Gramatike bosanskog jezika i Rječnika bosanskog jezika.
Mehmed ef. Handžić (Sarajevo, 1906 – Sarajevo, 1944), teolog, profesor, prosvjetitelj, folklorist, jedan od inicijatora i autora Sarajevske rezolucije El-Hidaje i predsjednik Odbora narodnog spasa.
Kemal Hanjalić (Sarajevo, 1939), profesor, akademik, doktor tehničkih nauka iz oblasti termodinamike i mehanike fluida, bivši gradonačelnik Sarajeva, predavač na nekoliko svjetskih univerziteta.
Nijaz Hastor (Ustiprača, 1951) osnivač je velike poslovne grupacije “Prevent”, koja ima proizvodne pogone u više od 15 zemalja. Njegove kompanije najznačajniji su dobavljači komponenata za njemačku autoindustriju. Najbogatiji čovjek u Bosni i Hercegovini.
Dževad Hozo (Užice, 1938), grafičar, profesor, akademik. Zbirka umjetničkih djela Dževada Hoze, koju čini trideset grafika, proglašena je nacionalnim spomenikom Bosne i Hercegovine.
Rusmir Hrvić (Tešanj, 1973), predsjednik uprave “AS” grupacije, koja je preuzimanjem “Vispaka”, “Klasa” i dijelova “Agrokomerca” postala najveća prehrambena kompanija u BiH.
Avdo Humo (Mostar, 1914 – Opatija, 1983), političar, narodni heroj, vijećnik AVNOJ-a i ZAVNOBiH-a, ministar i potpredsjednik Vlade NR BiH, poslanik u Skupštini SFRJ.
Nedžad Ibrišimović (Sarajevo, 1940 – Sarajevo, 2011), književnik, publicist, slikar i skulptor.
Mustafa Imamović (Gradačac, 1941 – Sarajevo, 2017), historičar države i prava, predavač na nekoliko domaćih i inozemnih fakulteta, autor Historije Bošnjaka.
Zaim Imamović (Mrkonjić-Grad, 1920 – Sarajevo, 1994), interpretator sevdalinke i kompozitor. Većinu života proveo je u tumačenju i interpretiranju sevdalinke.
Alija Isaković (Stolac, 1932 – Sarajevo, 1997), književnik, leksikograf, historičar jezika i književnosti, antologičar, jedan od inicijatora Prvog bošnjačkog sabora.
Safet Isović (Bileća, 1936 – Sarajevo, 2007), jedan od najboljih izvođača sevdalinke svih vremena, koautor teksta svojevrsne ratne himne Šehidski rastanak.
Alija Izetbegović (Bosanski Šamac, 1925 – Sarajevo, 2003), političar, filozof i pravnik, osnivač SDA, prvi predsjednik Predsjedništva nezavisne Bosne i Hercegovine.
Bakir Izetbegović (Sarajevo, 1956), političar, arhitekt, jedan od osnivača i predsjednik SDA, ratni šef kabineta Alije Izetbegovića, u dva mandata član Predsjedništva BiH.
Dževad Jahić (Mostar, 1948), lingvist, autor Rječnika bosanskog jezika i koautor Gramatike bosanskog jezika.
Dževad Karahasan (Duvno, 1953), književnik, profesor, akademik, jedini stranac koji je dobio njemačku književnu nagradu “Heinrich Heine”.
Enes Karić (Travnik, 1958), islamski mislilac, profesor, akademik, književnik, publicist, prevodilac, preveo Kur'an na bosanski jezik, bio dekan Fakulteta islamskih nauka od 2003. do 2007. godine.
Husein ef. Kavazović (Gradačac, 1964), teolog, reisul-ulema od 2012. godine.
Besim ef. Korkut (Sarajevo, 1904 – Sarajevo, 1975), teolog, profesor, prevodilac, preveo Kur'an na bosanski jezik.
Derviš Korkut (Travnik, 1888 – Sarajevo, 1969), bibliotekar, učitelj, orijentolog, spasitelj Sarajevske Hagade u Drugom svjetskom ratu, dobitnik Povelje pravednika među narodima.
Hamdija Kreševljaković (Sarajevo, 1888 – Sarajevo, 1959), prvi Bošnjak akademik, historičar, profesor, objavio 350 radova iz oblasti historije, kulture, civilizacije i baštine BiH.
Hajrudin Šiba Krvavac (Sarajevo, 1926 – Sarajevo, 1992), jedan od najgledanijih svjetskih režisera, autor četrdesetak uradaka, dokumentarnih filmova, TV serija, kratkih i dugometražnih filmova, dvadeset scenarija.
Skender Kulenović (Bosanski Petrovac, 1910 – Beograd, 1978), književnik, akademik, učesnik NOB-a od 1941. godine, delegat na Prvom zasjedanju ZAVNOBiH-a.
Zlatko Lagumdžija (Sarajevo, 1955), profesor, političar, potpredsjednik Vlade RBiH, ministar vanjskih poslova BiH, predsjednik SDP BiH, predsjedavajući Vijeća ministara BiH.
Munib Maglajlić (Banja Luka, 1945 – Sarajevo, 2015), profesor usmene književnosti, jedan od najznačajnijih autora radova o usmenoj književnosti Bošnjaka, predsjednik BZK “Preporod”.
Avdo Međedović (Obrva, Bijelo Polje, 1875 – 1953), guslar, ispjevao Ženidbu Smailagić Meha u 12.311 stihova (nešto duža od Odiseje); američki istraživač Milman Parry s Harvarda prozvao ga “balkanskim Homerom”.
Hatidža Mehmedović (Srebrenica, 1952 – Srebrenica, 2018), majka, predsjednica Udruženja “Majke Srebrenice”, u genocidu u Srebrenici ostala bez dva sina, supruga i brata, simbol dostojanstvene borbe Srebreničana.
Huska Miljković (Velika Kladuša, 1905 – Trnava, 1944), ustanik, političar, član KPJ, jedan od organizatora ustanka 1941, komandant “Huskine vojske”, partizanski pukovnik.
Bekir Misirlić, (Banja Luka, 1931 – Banja Luka 2001), slikar i skulptor, akademik.
Omer Mujadžić (Bosanska Gradiška, 1903 – Zagreb, 1991), slikar, profesor na Likovnoj akademiji u Zagrebu, pariški student, jedan od prvih akademski školovanih umjetnika iz Bosne i Hercegovine.
Razija Mujanović (Čelić, 1967), košarkašica, najbolja košarkašica u historiji SFRJ i BiH, tri puta najbolja košarkašica Evrope, članica NBA “Kuće slavnih”.
Ismet Mujezinović (Tuzla, 1907 – Tuzla, 1984), slikar, akademik, učesnik NOB-a od 1941. godine. Jedan od osnivača Likovne škole umjetnosti u Sarajevu, grupe “Collegium Artisticum” i Udruženja likovnih umjetnika Bosne i Hercegovine.
Mehmed Mujezinović (Sarajevo, 1913 – Sarajevo, 1981), profesor, pisac, prevodilac, poznat po svojim radovima iz oblasti islamske epigrafike.
Mustafa Nadarević (Banja Luka, 1943), teatarski, filmski i televizijski glumac, režiser, odlukom Ministarstva kulture Hrvatske proglašen nacionalnim prvakom.
Edin Numankadić (Sarajevo, 1948), likovni umjetnik, osnivač likovnih grupa “Prostor-Oblik” i “Kammen” i jedan od osnivača kolekcije “Ars Aevi”, direktor Olimpijskog muzeja u Sarajevu.
Ilijas Pašić (Herceg-Novi, 1934 – Gossau, 2015), nogometaš, trener, prvi Bošnjak u nogometnoj reprezentaciji SFR Jugoslavije.
Haris Pašović, (Sarajevo, 1961), režiser, organizator prvog Sarajevo Film Festivala 1993. u sklopu tadašnjeg festivala MESS, direktor MESS-a, umjetnik čije su predstave igrane širom svijeta.
Ferhad-beg Draga Pepić (Draga, Tutin, 1873 – Đakovica, 1944), političar iz Sandžaka, osnivač i predsjednik političke partije koja je okupljala najveći broj bošnjačkog stanovništva na tim prostorima u tom periodu – Džemijet, poslanik u parlamentima Kraljevine SHS.
Himzo Polovina (Mostar 1927 – Plav, 1986), poznati bosanskohercegovački prikupljač pjesama, interpretator sevdalinke, tekstopisac, kompozitor, poeta i doktor-specijalista neuropsihijatar.
Hamdija Pozderac (Cazin, 1924 – Sarajevo, 1988), političar, predsjednik Predsjedništva SR BiH, predsjednik Skupštine SR BiH, član Predsjedništva CK SKJ, član Predsjedništva SFRJ.
Atif Purivatra (Sarajevo, 1928 – Sarajevo, 2001), profesor, autor monografije JMO u političkom životu Kraljevine SHS, osnivač i predsjednik VKBI.
Muhsin Rizvić (Mostar, 1930 – Sarajevo, 1994), historičar književnosti, profesor, predsjednik BZK “Preporod”.
Hasan Salihamidžić (Jablanica, 1977), nogometaš, sportski direktor Bayerna, strijelac prvog gola u historiji reprezentacije BiH, najuspješniji sportista u nezavisnoj BiH.
Zlatan Saračević (Zenica, 1957), atletičar, evropski prvak u bacanju kugle, nosio zastavu međunarodno priznate BiH na OI 1992. godine u Barceloni.
Mehmed Meša Selimović (Tuzla, 1910 – Beograd, 1982), književnik, akademik, autor romana Derviš i smrt i Tvrđava, koji se svrstavaju među najznačajnija djela pisana na južnoslavenskim jezicima.
Selman Selmanagić (Srebrenica, 1905 – Berlin, 1986), arhitekt, urbanist, dizajner i profesor. Njegovo ime i djelo danas čine integralni dio evropske historije moderne arhitekture i dizajna. Jedini iz Bosne i Hercegovine diplomirao na najznačajnijoj umjetničkoj školi evropske avangarde, čuvenom Bauhausu.
Behaudin Selmanović (Pljevlja, 1915 – Sarajevo, 1972), slikar, jedan od osnivača Udruženja likovnih umjetnika Bosne i Hercegovine, u svojim djelima uspio je spojiti estetiku islamske minijature i francuskog modernog slikarstva; jedna škola u Sarajevu danas po njemu nosi ime.
Abdulah Sidran (Binježevo, 1944), književnik i scenarist, akademik, neki od filmova za koje je pisao scenarije dobili su najveće svjetske filmske nagrade.
Ćamil Sijarić (Šipovice, 1913 – Sarajevo, 1989), književnik, novinar, najvažniji predstavnik moderne bošnjačke književnosti s prostora Sandžaka.
Haris Silajdžić (Breza, 1945), političar, doktor historijskih nauka, predavač na nekoliko fakulteta, ministar vanjskih poslova i predsjednik Vlade RBiH, član Predsjedništva BiH.
Avdo Smajlović (Visoko, 1917 – Sarajevo, 1984), kompozitor koji je u početku svog muzičkog djelovanja bio samouk, da bi kasnije postao magistar muzike. Komponirao je solističku instrumentalnu, horsku, kamernu i simfonijsku muziku.
Mehmed Spaho (Sarajevo, 1883 – Beograd, 1939), političar, vođa Jugoslavenske muslimanske organizacije, član Narodnog vijeća, prvi Bošnjak ministar u Vladi Kraljevine SHS.
Zijah Sokolović (Sarajevo, 1950), glumac, režiser, osvajač brojnih nagrada, njegova monodrama Glumac je… glumac… je glumac igrana u 20 zemalja svijeta.
Derviš Sušić (Vlasenica, 1925 – Sarajevo, 1990), književnik, novinar, publicist, učitelj, učesnik NOB-a.
Safet Sušić (Zavidovići, 1955), nogometaš, selektor nogometne reprezentacije BiH, najbolji nogometaš u historiji BiH, najbolji inozemni nogometaš u historiji Francuske.
Hazim Šabanović (Visoko, 1916 – Istanbul, 1971), historičar-osmanist, poznat po svom istraživanju historije BiH iz vremena Osmanskog carstva.
Abdulah Šarčević (Sanski Most, 1929), filozof, profesor, akademik, teoretičar, autor desetina knjiga i naučnih priloga iz oblasti savremene filozofije, etike i historije.
Irfan Škiljan (Jajce, 1973), informatičar, autor planetarno poznatog programa IrfanView.
Hava Tatarević (Zecovi, 1940), majka, simbol genocida počinjenog nad Bošnjacima Prijedora, u kojem su joj ubijeni suprug i sinovi – Senad, Sejad, Nihad, Zilhad, Zijad, Nishad, Muharem.
Danis Tanović (Zenica, 1969), režiser, dobitnik nagrade Oskar i Zlatni globus za film Ničija zemlja, te dvostruki dobitnik nagrade Srebrni medvjed.
Sulejman Tihić (Bosanski Šamac, 1951 – Sarajevo, 2014), pravnik, predsjednik SDA, potpredsjednik NS RS, član Predsjedništva BiH, predsjedavajući Doma naroda Parlamenta BiH.
Hakija Turajlić (Čapljina, 1936 – Sarajevo, 1993), biznismen i političar, direktor Energoinvesta prije rata, tokom rata potpredsjednik Vlade RBiH.
Sulejman Ugljanin (Mitrovica, 1953), doktor, političar, predsjednik SDA Sandžaka, predsjednik BNV Sandžaka.
Zlatko Ugljen (Mostar, 1929), arhitekt, profesor, akademik. Projektirao je više od dvjesto građevina i jedan je od najplodonosnijih arhitekata bivše Jugoslavije. U atlasu savremene sakralne arhitekture Sakralbau Rudolfa Stegersa, objavljenom u Njemačkoj 2008. godine, uvršten je među najznačajnije autore sakralnih objekata u svijetu.
Mehmed Zaimović (Tuzla, 1938 – Sarajevo, 2011), slikar, akademik, sudjelovao na najznačajnijim bosanskohercegovačkim, jugoslavenskim i međunarodnim likovnim manifestacijama. Ilustrirao je veliki broj knjiga, među njima i neka od najznačajnijih izdanja iz historije i književnosti Bosne i Hercegovine.
Safet Zec (Rogatica, 1943), slikar i grafičar, predstavnik likovnog poetskog realizma, član svih značajnijih umjetničkih asocijacija u Evropi, Francuska ga je proglasila vitezom umjetnosti.
Adil Zulfikarpašić (Foča, 1921 – Sarajevo, 2008), privrednik, publicist, političar i vakif, osnivač Bošnjačkog instituta.
Jasmila Žbanić (Sarajevo, 1974), režiserka, čiji su radovi prikazivani na filmskim festivalima i izložbama širom svijeta, dobitnica nagrade Zlatni medvjed za film Grbavica u Berlinu.
Narodni heroji iz Drugog svjetskog rata
Muharem Asović (Nikšić, 1912 – Dragovoljići, 1943),
Hamid Beširević (Višegrad, 1919 – Tjentište, 1943),
Refik Bešlagić (Doboj, 1919 – Ponjerka, 1942),
Hasan Brkić (Livno, 1913 – Sarajevo, 1965),
Adem Buć (Bivolje Brdo, 1914 – Sarajevo, 1942),
Rifat Burdžović Tršo (Bijelo Polje, 1913 – Mrkonjić-Grad, 1942),
Mahmut Bušatlija Buš (Bugojno, 1915 – Tuzla, 1941),
Jusuf Čevro (Mostar, 1914 – Polog, 1941),
Mujo Ćemalović Ćimba (Mostar, 1919 – Polog, 1943),
Avdo Ćuk (Glamoč, 1920 – Bosanska Krupa, 1944),
Mustafa Dovadžija (Sarajevo, 1921 – Crepoljsko, 1942),
Ragib Džindžo (Rogatica, 1923 – Lukavac, 1944),
Jusuf Džonlić (Livno, 1920 – Šekovići, 1944),
Ahmet Fetahagić (Zavidovići, 1913 – Izačić, 1944),
Rifat Frenjo (Mostar, 1922 – Nikšić, 1943),
Mithat Haćam (Bratunac, 1917 – Doboj, 1942),
Halil Hadžimurtezić (Nova Varoš, 1915 – Beograd, 2007),
Kasim Hadžić (Priboj, 1917 – Sarajevo, 1990),
Hamzo Hamzić (Bijeljina, 1924 – Tuzla, 1944),
Avdo Hodžić (Sarajevo, 1921 – Zlatni Bor, 1943),
Husein Hodžić (Tešanj, 1913 – Laktaši, 1942),
Avdo Humo (Mostar, 1914 – Opatija, 1983),
Mahmut Ibrahimpašić Mašo (Bosanski Petrovac, 1922 – Popovići, 1944),
Suljo Jahić (Rogatica, 1922 – Šekovići, 1942),
Fadil Jahić Španac (Bijeljina, 1910 – Lopare, 1942),
Ismet Kapetanović (Doboj, 1921 – Ugljevik, 1942),
Osman Karabegović (Banja Luka, 1911 – Beograd, 1996),
Mustafa Latifić (Livno, 1915 – Livno, 1942),
Šerif Lojo (Foča, 1920 – Borovno, 1943),
Vahida Maglajlić (Banja Luka, 1907 – Bosanski Novi, 1943),
Šefket Maglajlić (Banja Luka, 1912 – Beograd, 1963),
Pašaga Mandžić Murat (Tuzla, 1907 – Sarajevo, 1975),
Omer Maslić (Varcar Vakuf, 1913 – Tuzla, 1942),
Huso Merdžić (Tuzla, 1906 – Majevica, 1944),
Esad Midžić (Prijedor, 1917 – Banja Luka, 1942),
Ibrahim Mržljak (Velika Kladuša, 1924 – Topusko. 1944),
Safet Mujić (Mostar, 1908 – Hadžići, 1942),
Zećir Musić (Nova Varoš, 1919 – Beograd, 1987),
Šefik Obad (Blagaj, 1922 – Tjentište, 1943),
Sulejman Omerović (Maglaj, 1923 – put Osijek-Našiće, 1945),
Enes Orman (Ljubuški, 1921 – Konjic, 1944),
Ibrahim Perviz (Cazin, 1902 – Zenica, 1941),
Ahmet Pintul (Mostar, 1923 – Konjic, 1944),
Himzo Salihagić (Tomislav-Grad, 1917 – Kifino Selo, 1943),
Fadil Šerić (Bosanska Dubica, 1914 – Srbac, 1942),
Enver Šiljak (Bosanska Gradiška, 1919 – Tuzla, 1941),
Mehmed Trbonja (Mostar, 1915 – Mostar, 2002),
Hasan Zahirović Laca (Mostar, 1920 – Gacko, 1943),
Asim Zupčević (Trebinje, 1919 – Turbe, 1942)
Heroji oslobodilačkog rata
HAJRUDIN MEŠIĆ
Rodio se 1. januara 1959. godine u Srednjoj Trnovi, u općini Ugljevik. Bio je član Patriotske lige, organizator i vođa otpora agresoru u sjeveroistočnoj Bosni, komandir policijske stanice u Ugljeviku, komandant TO Ugljevik i 1. teočanske brigade. Poginuo je 30. oktobra 1992. godine u Nezuku kod Sapne, u akciji uspostavljanja koridora prema Srebrenici. Nakon pogibije “Zmaja od Majevice”, Prva teočanska brigada dobija naziv Brigada “Hajrudin Mešić”. Dobitnik je ratnog priznanja Zlatni ljiljan i policijskog odlikovanja Medalja za hrabrost. Orden heroja oslobodilačkog rata dobio je 1994. godine.
MEHDIN HODŽIĆ
Rodio se 15. oktobra 1952. godine u Tuzli. Krajem 1991. godine uključuje se u Patriotsku ligu. Poginuo je 10. maja 1992. u selu Zaseok u Sapni, gdje je njegovom zaslugom izvojevana jedna od prvih pobjeda buduće Armije RBiH nad agresorskim snagama. U toj akciji kapetan Senad i njegovi saborci zarobili su prvi tenk i samohotku za Armiju RBiH. Posthumno mu je dodijeljen čin brigadnog generala. Odlikovan je ratnim priznanjem Zlatni ljiljan 1992. godine. U narodu je bio poznat i kao Kapetan Senad i Crni Labud. Elitna jedinica Armije RBiH “Crni labudovi” po njemu je dobila ime. Orden heroja oslobodilačkog rata dobio je 1994. godine.
SAFET HADŽIĆ
Rodio se 28. augusta 1952. godine u Strgačini kod Rudog. Bio je među prvim organizatorima otpora. Poginuo je 18. aprila 1992. godine u akciji izuzimanja naoružanja u fabrici namjenske industrije “Pretis” u Vogošći. U to vrijeme obavljao je dužnosti predsjednika Kriznog štaba Patriotske lige za regiju Sarajevo. Posthumno mu je dodijeljen čin brigadnog generala. Odlikovan je ratnim priznanjem Zlatni ljiljan. Orden heroja oslobodilačkog rata dobio je 1994. godine.
IZET NANIĆ
Rodio se 4. oktobra 1965. godine u Bužimu. Do 1992. godine radio je kao aktivno vojno lice u JNA. Početkom agresije na Bosnu i Hercegovinu postaje komandant jedne od najuspješnijih brigada Armije RBiH – bužimske 505. viteške brigade. Za svoje ratne zasluge brigadni general Izet Nanić odlikovan je Zlatnim ljiljanom 1994. godine, a posthumno i Ordenom heroja oslobodilačkog rata. Krajišnici su njemu i njegovom poginulom bratu Nevzetu podigli spomenik u njihovoj rodnoj Nanića Dolini pokraj Bužima.
NESIB MALKIĆ
Rodio se u Gornjim Dubravama kod Živinica 5. jula 1961. godine. Poginuo je na dužnosti komandanta 210. brdske brigade prilikom izviđanja u rejonu Crne Rijeke kod Olova 25. oktobra 1993. godine. Brigada kojom je komandirao, nakon njegove pogibije, dobila je naziv 210. viteška brigada “Nesib Malkić”. Orden heroja oslobodilačkog rata dobio je 1994. godine.
ENVER ŠEHOVIĆ
Rodio se 15. januara 1967. godine u selu Bujakovina, u općini Foča. Bio je prepoznatljiva nit nastanka i razvoja 13. novosarajevske brigade, od koje je poslije nastala Prva slavna i viteška motorizovana brigada. Poginuo je u odbrani brda Žuč 27. jula 1993. godine. Odlikovan je najvišim ratnim priznanjem Zlatni ljiljan, a posthumno i Ordenom heroja oslobodilačkog rata.
MIDHAT HUJDUR HUJKA
Rodio se 28. decembra 1953. godine u Mostaru. Kao rezervni policajac prijavio se u stanicu policije Luka u Mostaru 19. decembra 1991. godine, a samo nekoliko mjeseci kasnije, aprila 1992, postaje simbolom otpora i snage Mostaraca. Poginuo je 30. juna 1993. godine u borbama za deblokadu Mostara. Posthumno mu je dodijeljen čin brigadnog generala. Odlikovan je ratnim priznanjem Zlatni ljiljan 1992, a Ordenom heroja oslobodilačkog rata 1994. godine.
SAFET ZAJKO
Rodio se 1. marta 1959. godine u selu Gaočić kod Rudog. Poginuo je na dužnosti komandanta 2. viteške motorizovane brigade 17. juna 1993. godine prilikom izviđanja neprijateljskih položaja na Mijatovića Kosi, u jednom od najisturenijih rovova na brdu Žuč. Ratno priznanje Zlatni ljiljan dobio je 1992. godine, a posthumno je odlikovan i Ordenom heroja oslobodilačkog rata 1994. godine, kao brigadni general Armije RBiH.
ADIL BEŠIĆ
Rodio se 5. aprila 1964. godine u Banjoj Luci. Početkom agresije na Bosnu i Hercegovinu priključuje se Teritorijalnoj odbrani RBiH u Bihaću, gdje ga raspoređuju na mjesto komandanta Odreda TO “Vrsta”. Poginuo je pri izvođenju borbenog zadatka 28. novembra 1992. godine, kao komandant bataljona 2. bihaćke / 502. slavne bbr. u rejonu Grabeža. Za hrabrost i izuzetne zasluge u organizaciji otpora posthumno je odlikovan ratnim priznanjem Zlatni ljiljan i Ordenom heroja oslobodilačkog rata u činu majora ARBiH.
STAV REDAKCIJA: Kako smo birali
Vrlo je nezahvalno raditi bilo kakvu vrstu izbora, pregleda i sabiranja značajnih ličnosti za jedan narod. U najmanju ruku, jedan od razloga jeste taj što se uvijek neko može osjetiti zakinutim ili oštećenim. No, bez obzira na to, ne treba shvatiti da je ovakva vrsta uspostavljene hijerarhije konačna i da je apsolutno tačna jer, na koncu, osim već uspostavljenih naučnih referenci i izvora, izbor ovisi i o subjektivnom pogledu, koje je za prigodu izlaska 200. broja Stava priredila njegova redakcija.
Ugao iz kojeg smo posmatrali i koji je na koncu odredio izbor onih najvažnijih bio je prije svega uvažavajući one uglednike koji su značajno doprinijeli izgradnji i čuvanju bošnjačkog identiteta u posljednjih, blago je reći turbulentnih i izazovnih, stotinu godina. Ali i ne samo njih, jer, na svu sreću, kada je riječ o Bošnjacima, izbor nije bio lahak, upravo zato jer značajnika iz raznih oblasti nije nedostajalo te je ovaj izbor časkom dosegao dvjestotinjak, pa i tristotinjak imena koja su zatim teškom mukom selekcionirana.
Propusti su mogući jer, primjerice, do prije nekoliko godina nismo bili svjesni značaja jednog arhitekte poput Selmana Selmanagića ili slikara poput Behaudina Selmanovića. Ove činjenice nas upućuju da je pred Bošnjacima i dalje veliki posao otkrivanja zakašnjelih spoznaja o samima sebi. S druge strane, problemi se mogu otvoriti i oko onih ličnosti poput Emira Kusturice, koji bi svakako ušao u ovaj izbor da kojim slučajem u međuvremenu nije postao jedan od najznačajnijih Srba koji su uz to i izrazito politički aktivni i vrlo agresivno nastrojeni prema vlastitom bošnjačkom narodu.
Međutim, Srbe ovakve dileme neće mučiti te će bez ikakvih velikih dvojbi jednog Mešu Selimovića uvrstiti u 100 najpoznatijih Srba svih vremena. Ovu vrstu nepravde svakako smo morali ispraviti te je Selimović s velikim uvažavanjem uvršten u ovaj izbor. U tom smislu, kada govorimo o najvažnijim ličnostima za bošnjački narod, nije prihvatljivo da se čini ideološko selekcioniranje s obzirom na vlastite političke svjetonazore, pripadali oni spektru desnog, centra ili lijevog. Ulaze, dakle, svi, bez obzira na ideološki predznak.
Da bi se naglasio kontinuitet borbe jednog naroda za vlastitu slobodu, kao posebnu kategoriju, smatramo s pravom, uveli smo narodne heroje Bošnjake iz Drugog svjetskog rata, kao i one iz perioda odbrane Bosne i Hercegovine od agresije od 1992. do 1995. godine. S tim da treba naglasiti da je potonji period još nedovoljno istražen i da ćemo u narednim godinama imati potpuniju sliku o herojima koji su odbranili nezavisnost Bosne i Hercegovine.
Kao primjer dilema s kojima smo se susretali, da bismo svoje dvojbe približili čitateljstvu, ali i metodologiju koju smo koristili, odabrali smo svima najprijemčljiviju kategoriju – sport.
O tome zašto je Mirza Delibašić na listi, suvišno je govoriti. Baš kao i Zlatan Saračević, jer je njegov nastup na otvaranju OI u Barceloni 1992. godine, kada je na otvaranju nosio zastavu Republike BiH, simbolika koja ga svrstava među najznačajnije sportaše svih vremena.
Razija Mujanović najpoznatija je Bošnjakinja u svijetu sporta, uz Jasnu Merdan-Kolar i Jasnu Fazlić, najuspješnija u historiji BiH. Safet Sušić najbolji je nogometaš u bh. historiji ovog sporta, ipak je na listu uvršten kao prvi i zasad jedini selektor nogometne reprezentacije BiH koji se uspio plasirati na Svjetsko prvenstvo. Da je lista duža od 100 imena, na njoj bi se našli i Vedad Ibišević, Sulejman Rebac, ali i osvajači olimpijskih medalja Mersada Bećirspahić, Refik Memišević, Abas Arslanagić, Emir Mutapčić, Sabit Hadžić, Admir Smajić, Mirsad Baljić, Mehmed Baždarević, Zlatko Saračević, Irfan Smajlagić, Ermin Velić, Sadik Mujkić…
Mostarac Muhamed Mujić se po nekoliko osnova našao na ovoj listi. Osim što je na Olimpijadi u Melbourneu osvojio srebrnu medalju, prvi je Bošnjak koji je zaigrao u zvaničnoj utakmici reprezentacije SFRJ i prvi koji je bio kapiten. Ibrahim Biogradlić, igrač s najviše nastupa za FK Sarajevo, na listi je također kao osvajač srebra u Melbourneu.
Ilijas Pašić prvi je Bošnjak u historiji koji je zaigrao za reprezentaciju. Riječ je o prijateljskom meču s Turcima u Sarajevu, oktobra 1954. godine, kada je SFRJ pobijedila s 5:1, a Pašić je bio i strijelac jednog gola.
